O tym jak latem postanowiłam zrobić sweter na zimę

Zanim jesienne stragany rozkwitły wrzosowo i dyniowo na stoiskach z odzieżą pojawiły się pierwsze ciepłe swetry, szale, długie kardigany. Słońce grzało jeszcze mocno, ale nawet osy zwabione słodyczą dojrzałych owoców nie mogły odpędzić myśli o nadchodzącej jesieni. Nie wiadomo co ona przyniesie, co wywieje, co z awanturą potarga, a co opadnie tak cicho i niezauważalnie, że aż nieodwracalnie. Będzie zimniej, będzie ciemniej. Ochroń się przed chłodem i wiatrem, otul ciepłym swetrem, owiń miękkim szalem. Poczuj jak miło, prawda że grzeje? Dzianina wzrok przykuwa, dłoń do niej sięga i testuje materię. I wtedy… rozpływam się w zachwycie, ale bynajmniej nie nad tym czego dotknęłam i co zobaczyłam z bliska, nie nad jakością tkaniny i wykonania, zachwycam się słowem „rozczarowanie”, jakże trafnie ujmującym odwrotność mechanizmu oczarowania. Czar pryska jak sok z przejrzałego owocu. Bzyczenie os przypomina mi, że ciągle tu jestem, a przecież nie po to przyszłam, trzeba spieszyć się z zakupami, z obiadem. Pędzę i myślę, że jeszcze póki taka cudna pogoda spruję sweter z naprawdę ciepłej wełny, zdążę uprać i wysuszyć, a zanim przyjdzie zimna jesień zrobię  nowy, wygodny i do wszystkiego, ogrzewający dekolt i szyję, wchodzący pod każdą kurtkę. Poprzednia wersja tego swetra była właściwie udanym płaszczykiem, ale niezbyt uniwersalnym, jako zewnętrzna warstwa nie był on odporny na przenikliwy wiatr, jako wersja „pod coś” wymagał dłuższego płaszcza albo po prostu wystawał bez sensu, jak goryl zza kredensu. No i przede wszystkim nie ogrzewał szyi i dekoltu, pierwszy guzik był w okolicach klatki piersiowej. Trudno, sprułam płaszczyk, włóczkę uprałam, wysuszyłam i zrobiłam taki sweter jakiego potrzebowałam. Całe to papranie z praniem i pruciem wcale nie było przykrym zajęciem gdyż wizja celu osładzała te czynności. Słodkie skojarzenia nasuwał też kolor  wełny, jakby deser z czekolady i wiśni, teraz patrzę i faktycznie jest to barwa kakao, ale w ciepłej, ciemnej tonacji.

Oto mój ciepły sweter na zimę, który postanowiłam zrobić pewnego upalnego dnia. Sweter zrobiony według własnego pomysłu, od dołu, bezszwowo i bezproblemowo, bo nawet guziki już były.