Sweterek romantyczny

Gdy patrzę na to, co robię na drutach uświadamiam sobie, jak ewoluują moje zainteresowania, upodobania, preferencje co do kształtów, form, kolorów.

Kiedyś chciałam zachłysnąć się kolorem i wybierałam ostre, intensywne barwy. Ostatnio bardziej pociągają mnie subtelniejsze tony. Naturalnie czasem potrzebuję wyrazistych, energetycznych barw, ale coraz częściej  sięgam po jasną i niedookreśloną stronę palety.

Jeśli chodzi o wzory, teraz chętniej wybieram wzory miękkie i łagodne. Dawniej podobały mi się w dzianinach kontrastowe zygzaki, dzioby, ostre zęby. Nie bez znaczenia było też to, że dość łatwo się osiągało wyrazisty efekt. Nie mam już serca do takich form. Bliższe są mi wzory botaniczne, nie zraża mnie wcale to, że często takiego rodzaju ażury wymagają więcej skupienia, gdyż dzierga się je z obu stron dzianiny.

Botaniczny motyw wykorzystałam w ostatnio zrobionym sweterku, plisa z listków jest właściwie jedyną ozdobą tego projektu. Po raz pierwszy wykorzystałam też nowy sposób na dodawanie oczek w raglanie.

Zastanawiam się, jak to jest, że nawet gdy powtarzam jakiś projekt to i tak miewam niemałe rozterki związane z wyborem przędzy i nie jestem pewna efektu. Najprawdopodobniej dlatego, że nigdy nie odtwarzam identycznych rzeczy. Wystarczy zmienić choćby kolor i już wychodzi coś innego. Zanim rozpocznę pracę nad jakąś dzianiną mam o niej pewne wyobrażenie. Dotychczasowe doświadczenia z różnymi włóczkami i wzorami pozwalają przewidywać, co może z wyjść z wybranych kombinacji, a jednak zawsze zaskakuje mnie efekt. Możliwe, że przez tę niepewność moja pasja jest wciąż atrakcyjna i emocjonująca. Nawet projekty proste i sprawdzone nie nudzą, gdy wykonuję je z innego materiału.

Łatwo tak pisać o niepewności, gdy już po fakcie, wcześniej jednak było trochę strachu, choć zapowiadało się lekko, łatwo i przyjemnie. Już jakiś czas temu obiecałam Eli, że robię dla jej córki sweterek z listkami. Nie byłby to mój pierwszy Cove Cardigan wg. Projektu Heidi May, wydziergałam już dwa maleńkie (tu i tu) oraz jeden nieco większy (tu). Najważniejsza modyfikacja projektu to podkrój szyi za pomocą rzędów skróconych, mała rzecz, a jednak istotna.

Emocje pojawiły się już na samym początku, gdy piękną włóczkę Debbie Bliss Rialto 4 ply nabrałam na druty. Miękka i cieniutka nitka tworzyła niezwykle miłą, lejącą dzianinę, ale obawiałam się to czy utrzyma formę swetra. Ten sweterek miał być prezentem niespodzianką, toteż robiłam go bez żadnej przymiarki, a moja niepewność trwała do dzisiaj. Właśnie dostałam wiadomość, że leży doskonale, co za radość. A oto romantyczny sweterek sfotografowany wcześniej na dwóch dziewczynach o trochę innych sylwetkach.