Moje dziewiarskie abecadło. C jak coś.

Coś? O co chodzi? Czyżbym nie znalazła niczego na literę „c”? Znalazłam, nawet całkiem celne określenia związane z moim dzierganiem, ale co z tego, gdy coś mi mówiło, że do kolejnego odcinka powinnam wybrać właśnie krótkie, małe „coś”.

Przy tym maleństwie nagle zbladły duże cele, cykle zdawały się naciągnięte jak merino tuż po wyjęciu z pierwszego prania, a ciągłość dziergania nazbyt oczywista, albo nudna jak ciągnące się flaki z olejem. Zarazem ożywiła się ciekawość, związana nie tylko z dzierganiem, ale też z pisaniem i wyrażaniem myśli. Czy dam radę? Co innego poruszać tematy konkretne, jednoznaczne jak grubość wełny i  rozmiar drutów, a co innego snuć wątki abstrakcyjne i dotykać cienkiej granicy między abstrakcją a konkretem i jeszcze mieszać jedno z drugim. To żadne cuda, na co dzień chyba każdy to robi - każdy zadaje filozoficzne pytania, choćby o upływ czasu. Ach ten czas! Ciągle ucieka, ciągle go mało. Często o tym myślę. Choć to coś oczywistego, to jednak trochę niełatwo o tym pisać. Ciężki kaliber, wysokie C, czy raczej codzienność? Mimo tych obaw pozwalałam już sobie pisać czasie i dzierganiu min. w tym tekście.

Wśród słów na „c” dotyczących dziergania ważna jest też cierpliwość, związana z uczeniem nowych rzeczy i z samym procesem, nierzadko długotrwałym. I czekanie, na wolną chwilę, na efekt, na kuriera. Są też hasła ściślej z tą materią powiązane, choćby chusty, czapki, czy inne dzianiny ciepłe albo cienizny, włóczki cudne lub cudaczne. I oczywiście cukiereczki, nie chodzi o cukierkowe kolory, ale o cudne motki stanowiące zawartość przesyłki – takie cukiereczki!

U mnie dziś są ciasteczka. Zrobione na drutach. Ciekawa odmiana od znanych form. Ciasteczka dla wnuczki do zabawy, ale ja też się dobrze przy ich dzierganiu bawiłam, kolorami, kształtami, technikami dodawania i ujmowania oczek. Robiłam z głowy, na oko, wiedząc jedynie jakie ciastko ma przypominać dana dzianinka. Teoretycznie najtrudniejsza była oponka – donut, ale wiedziałam jak się zabrać, bo miałam już doświadczenie z taką formą.  Kiedyś do celów naukowych zrobiłam na drutach torus, w dość apetycznych kolorach, można go zobaczyć tutaj, wersja próbna która została u mnie służy do zabawy i to ona właśnie była inspiracją, by zrobić większą kolekcję łakoci.

A że nie jest to coś, co robiłabym często na drutach do wpisu z kolekcją ciasteczek wybrałam hasło „coś”. Czym jest dla mnie takie coś? A raczej czym może być?  Może być pytaniem i odpowiedzią, może być pragnieniem i obietnicą. Kusi mnie jakiś projekt, czasem zwyczajny, nawet banalny, ale ma w sobie to coś, jakiś szczegół w konstrukcji, jakiś detal w wykończeniu, niewielki, subtelny a na tyle atrakcyjny, że zapada w pamięć a czasem wpada na druty.

Krótkie „coś” może wyrazić bardzo wiele, nawet emocjonalnie, nie ograniczając się do jednej tylko wizji. Coś takiego! to może być coś strasznego, ale i coś wspaniałego, coś pięknego lub coś okropnego. A gdy coś nam wypadnie, coś innego nas ominie. Coś jest na rzeczy!

Coś bym zrobiła na drutach, a może coś bym zjadła.

Może ciasteczko? Jest w czym wybierać. Smacznego!