Życie każdego człowieka jest pewną historią, niepowtarzalną, osobną i zarazem posplataną z innymi, z większą całością, zakorzenioną w dziejach przodków, osadzoną w teraźniejszości i tworzącą przyszłość. I na te wielce złożone sprawy każdy może mieć inne zapatrywania. Jedni twierdzą, że człowiek to tylko igraszka w rękach ślepego losu, rozdającego dary lub rzucającego kłody, inni zaś przekonują, że każdy jest kowalem własnego losu, sterem, żeglarzem i okrętem, oczywiście wyspanym do syta, bo wiedział jak sobie pościelić. Między tymi skrajnościami istnieje wiele możliwych wariantów i kombinacji, różniących się choćby odpowiedzią na pytanie - na co mamy wpływ?
Życie jest jak film. Wyciągając wnioski z tego porównania można oceniać reżyserię, scenariusz, obsadę, a przede wszystkim starać się najlepiej jak się da zagrać swoją rolę. Warto też zadbać o podkład muzyczny. Muzyka może wpływać na nastrój, wzruszać, wyciszać, dodawać energii. Jest to o tyle wdzięczne, że można zacząć w każdej chwili, wybierając takie brzmienia, które najlepiej na nas działają w danym czasie, decydując czego chcemy słuchać, a czego nie. To jest niesamowite, że w pewien sposób tworzymy ścieżkę dźwiękową swojego życia, Choć nie jestem muzykiem jest mi z ta ścieżka bardzo bliska i to od dawna, a szczególnie ostatnio. Po pierwsze trochę mniej spaceruję, więcej słucham, a i nawet na drutach zrobiło się muzycznie. Gdy zobaczyłam mozaikową torbę zaprojektowaną przez Renatę Witkowską nie tylko zachwyciłam się wirtuozerią projektu, ale też od razu wiedziałam, że byłby to dobry prezent dla mojej siostrzenicy. Wzór nie wyglądał na łatwy, jednak postanowiłam spróbować swoich sił i zgłosiłam się do testu. O kolorach zdecydowałam sama, chciałam użyć włóczki cieniowanej z krótkimi przejściami kolorystycznymi. Do mojego wyobrażenia najbardziej pasowała Catania Color Schachenmayr znaleziona na allegro. Zabawne jest to, że jakoś nigdy wcześniej nie kupowałam włóczek na allegro, dopiero do muzycznego projektu. Podczas dziergania torby miałam też inne tematyczne skojarzenia, ptaki siedzące na drutach przypominały mi nuty na pięciolinii. Drobne decyzje, codzienne wybory, myśli i słowa, których używamy zaczynają tworzyć naszą rzeczywistość. I dobrze by było, żeby się nam podobała, a muzyka której słuchamy była zgodna z tym, co nam w duszy gra. Warto zadbać o ścieżkę dźwiękową swojego życia!
Fraktalowe nutki, cudne, a te paski torby wręcz się mienia kolorami. Optymistyczna ta muzyczna torba. Etui na telefon, te kolorki też necą oko...
OdpowiedzUsuńPodkład muzyczny w życiu też się zmienia, ale też nachodzi na siebie i wraca. Wciąż pamiętam Muzyczna listę przebojów Trójki i niektóre kawałki stamtąd są klasyką teraz rocku czy lepszego popu.
Chodzą za mną znowu Choraly gregoriańskie, taki czas...
To prawda, podkład muzyczny się zmienia, można sięgać po nowe, a do pewnych rzeczy wracać, albo celowo, albo one same wracają, przywołują wspomnienia. Nawet w ciągu jednego dnia można dostrajać się na różne sposoby, z zależności od pory, sytuacji. Ostatnio przeszukiwałam stacje radiowe z całego świata, też ciekawe doświadczenie, poszerzające percepcję. Niektóre kanały zostaną ze mną na dłużej i co ciekawe jeden z nich chorałami:-) Świadomie podchodząc do kwestii ścieżki dźwiękowej ceni się też wyłączniki i przełączniki do ciszy, to dopiero cudne, choć bardzo rzadkie brzmienia. Serdecznie pozdrawiam:-)
UsuńMuzyka towarzyszy nam przez całe życie. Dzieła muzyczne komponujemy sami ale natura również potrafi tworzyć swoje niesamowite dzieła. Na przykład taki szum drzew lub spadające krople. Dla jednych to tylko odgłos ale inni słyszą muzykę, która przemawia do naszej wyobraźni. O muzyce można pisać, mówić, słuchać bez końca ale można też nutki wydziergać i to w kolorach. Torba wyszła piękne i emanuje z niej wielki optymizm. To chyba dzięki tej kolorowej włóczkę muzyka dostała nowej barwy🙂
OdpowiedzUsuńCieszę się, że widzisz w tym zestawie optymizm, taki właśnie był mój zamysł, takich kolorów poszukiwałam. Dobrze, że wspomniałaś o dźwiękach natury, odgłosy deszczu, szum morza, świst wiatru, szuranie wśród liści, w tym wszystkim można usłyszeć muzykę. A śpiew ptaków!
UsuńDziękuję za odwiedziny i pozdrawiam ciepło:-)
Jak się powiodło Twojej siostrzenicy, że ma taką ciocię. Na pewno ją zaskoczyłaś takim prezentem, bo nikt podobnej torby nie będzie miał. Jak zawsze bardzo romantycznie wprowadzasz czytelnika do odbierania treści Twojego postu. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńZgadłaś, ta torba była zaskoczeniem:-) Nie jest to jednak jedyna moja siostrzenica w szkole muzycznej, więc bardzo możliwe że ktoś jeszcze będzie miał muzyczną torbę, ale już może z innym motywem, w innych kolorach. Dziękuję za dobre słowa, podoba mi się to jak to ujęłaś, wolę delikatne podprowadzanie czytelnika, podsuwanie czegoś niż tryb rozkazujący:-) Serdecznie pozdrawiam z Krakowa, gdzie po wielu mrocznych dniach wyszło dziś trochę słońca:-)
UsuńZdażyło mi się podsłuchać kiedyś, jak nauczycielka fortepianu w szkole muzycznej moich dzieci, opisywała koleżance swoje wrażenia po koncercie dyplomantów. Cytuję: "Pięknie! Po prostu perły spadały z klawiatury." Przypomniało mi się teraz to zdanie i chciałabym nim podsumować całą Twoją twórczość: "Prawdziwe perły spływają z Twoich drutów". Pozdrawiam :)))
OdpowiedzUsuńA ostatnie zdanie z postu to 'motto z motka', które muszę szczególnie zapamiętać. I zastosować. Bo mam poczucie, że się muzycznie zapuściłam trochę.
Ależ cudowne podsumowanie, jestem Ci ogromnie wdzięczna za te piękne, dobre słowa. Oprócz zadowolenia mojego ego Twój komentarz cieszy również tym, że są tacy nauczyciele, którzy potrafią tak mówić o swoich uczniach. A swoją drogą, wiesz że dziś, tak jak każdego 13 dnia miesiąca jest Dzień Dobrego Słowa:-)
UsuńNie nadążam w tym Adwencie. Ale napiszę chociaż tyle, że śliczna ta torba, bo tak mi się spodobała, że przynajmniej te dwa słowa:)
OdpowiedzUsuńTym bardziej cenne Twoje odwiedziny, dziękuję kochana:-)
Usuń