Hura!

Udało się zrobić zdjęcia letniego sweterka, który powstał już jakiś czas temu, kilka razy zaplanowany był już spacer połączony z sesją, jednak za każdym razem jakieś niesprzyjające sploty okoliczności krzyżowały nam plany. Najpierw chłody, potem deszcze, a potem jeszcze inne niespodziewane atrakcje. Cóż, nic straconego, całe lato przed nami, niejeden spacer, po parku, nad rzeką, może w lesie, albo wśród zbóż. W słomkowym kapeluszu, z koszem, albo plecioną torebką.

Taki słoneczny nastrój poczułam nie wiedzieć skąd kiedyś w środku zimy. Wymyśliłam wtedy letnią dzianinę w jasnych kolorach, słonecznych, soczystych. Sam pomysł tak bardzo mi się spodobał, że postanowiłam poeksperymentować również z formą. Przedstawiłam Edycie propozycję prezentu urodzinowego i jej reakcja jeszcze bardziej rozpaliła mój entuzjazm. Wymyśliłam bluzkę z łączonych kawałków, nic to, że zszywania dwa razy więcej, nic to że robione od dołu i że trudniej przewidzieć efekt. Włóczka za to piękna, nomen omen Belle. Wybrałam trzy kolory, narcyz, wodę różaną i ecru, ich połączenie dało efekt, który trudno mi opisać, letni, słoneczny i jakby chłodzący. A może to nie barwy tak zadziałały tylko przędza, mieszanka bawełny, wiskozy i lnu. Części przodu, tyłu i linie reglanu zszywałam na zewnątrz, aby te szwy były widoczne, takie surowe. Brzegi wykończyłam tzw. francuskim ściągaczem. Do końca obawiałam się jak na tych zszywanych częściach wyjdzie mi wykończenie dekoltu, ale udało się. No i wreszcie wczoraj udało się też zrobić zdjęcia, przy okazji zwyczajnego spaceru do parku, bez czekania na przechadzki wśród łanów zbóż albo po plaży. Skoro miałam już zdjęcia chciałam tę dzianinę pokazać już, szybko. Przyznaję, brak mi do niej dystansu, do tych słonecznych kolorów, do moich kombinacji, do twórczej zabawy, do pozytywnych emocji. To coś, czym warto się dzielić, zawsze, ale na początku wakacji szczególnie.

Czas na zdjęcia!