Epizod entrelakowy

Moja tegoroczna wiosna dziwna, chłodna, opóźniona. Najpierw uziemienie kwarantanną, potem zwykłym zimnem. Słowo kwarantanna brzmi jak fontanna, jest melodyjne, zamaszyste, ma w sobie coś karnawałowego, falbaniastego, tanecznego. Jakże niedopasowane  te skojarzenia do kwarantannowych reguł! Na szczęście w kwestii skojarzeń nie obowiązuje żaden reżim. Wyobraźnia nie zna granic, fantazja pozwala wyjść poza ograniczenia i schematy. I wspaniale, tylko że jakoś przyziemne kwestie wyraźnie wpływają na polot i samopoczucie. Przypomina o tym pogoda, nadal chłodna i jakaś taka przykra w odbiorze. Trzeba pamiętać, by dobrze się ubrać i jeśli tylko to możliwe rozsądnie reagować bodźce płynące ze świata. Nie zawsze jednak samemu można sobie nastrój nastroić jak instrument, życie to też zestrajanie się z innymi ludźmi, z przyrodą.

Całkiem niedawno, tej wiosny ogarnął mnie smętny stan. Nie zalewałam się łzami, ale ubolewałam nad brakiem choćby kawałeczka przestrzeni zalanej słońcem. Nie były to jakieś dramatyczne, wielkie lamenty, bo wystarczyło, że zza chmur wyłonił się promyk słońca, nastrój natychmiast mi się poprawiał. Gdy czasem udawało mi się wyjść na spacer, zauważałam, że jednak przyroda zaczęła robić swoje, nadal jednak było zimno, smutnawo. A czym przegonić wszystkie smutki? Wiadomo, jakimś nowym projektem na drutach. Przy tej pogodzie najlepiej byłoby wejść pod koc. Toteż zaczęłam dziergać duży, ciepły, kolorowy patchwork, tym razem postanowiłam robić go od razu w całości. Duża rzecz, zdecydowanie za duża na robótkę podręczną. Potrzebowałam mieć na drutach coś niewielkiego, mobilnego. Doświadczenie nauczyło mnie, że w tej roli najlepiej sprawdzały się chusty. Kupiłam kiedyś taki motek ręcznie farbowanej wełny Luna, w porównaniu do zdjęcia w sklepie internetowym, rzeczywiste kolory różniły się nie o kilka, lecz o kilkanaście tonów. Wybrałam blade, pastelowe pasma zieleni i błękitów, otrzymałam bure ciemności. Co prawda mogłam go zwrócić, ale szkoda było mi czasu i pieniędzy na przesyłkę. Potem, ilekroć przy zaglądaniu do moich włóczkowych zasobów wzrok mój padał na ten motek, tylekroć w głowie wyświetlało mi się zdanie „to nie tak miało wyglądać”. Tym razem znana mi reakcja pasowała nie tylko do tego motka Luny, ale także do okoliczności przyrody. Postanowiłam więc właśnie z tej wełny zrobić chustę, zdecydowałam się na entrelak  z wzorem ażurowym. Uznałam, że może on dodać lekkości ciemnym barwom. Skorzystałam z wzoru na chustę w technice koszykowej z czasopisma „Wzory na druty 2/2020”  Proponowana tam chusta miała obrobiony brzeg, ja zrezygnowałam z tego wykończenia, zawsze bardziej podobały mi się surowe brzegi entrelakowch kwadratów.

Wyobrażałam sobie, że ta chusta pojawi się w abecadle jakoś zimą lub kolejnej wiosny, w każdym razie dużo później, na przykład przy R jak romby, albo S jak smętne kolory lub samochodowe dzierganie. Tymczasem chusta powstała szybciej niż się spodziewałam, może dlatego, że wzór wciągający, a może z powodu myślenia magicznego. Pewnego burego kwietniowego dnia, podczas śnieżycy, naszła mnie nagła myśl, absolutnie nielogiczna, że jak skończę chustę z tego motka to pogoda się odmieni i wiosna zajaśnieje. Zastanawiałam się jak to jest z tym myśleniem magicznym, czy jeśli jest się go świadomym, to czy nadal jest ono magicznym myśleniem? Przypomniał mi się też słynny paradoks kłamcy - czy jeśli kłamca mówi, że kłamie to jest kłamcą? Nie skupiałam się jednak na rozstrzyganiu filozoficznych dylematów, tylko na skończeniu chusty. Po prostu szłam przez kolejne kwadraty entrelaka, stopy wprawdzie nie krwawiły, jedynie palce moich dłoni zabarwiały się na ciemno. Po każdym odłożeniu robótki, nawet po kilku minutach, pracy musiałam umyć ręce. To dało mi nadzieję, że po praniu, wełna rozjaśnieje, więc jeszcze szybciej chciałam skończyć chustę, nie mogłam się doczekać końcowego efektu, a jeszcze bardziej poprawy pogody😉.  Zważywszy na wszystkie inne okoliczności chusta powstała ekspresowo. I  tak oto wpadł mi do abecadła entrelakowy epizod. Kolory chusty po praniu wyraźnie się rozjaśniły, a pogoda … ciut, ciut.