Na - miętność

      Może stało się to w jednej chwili, nagle i znienacka, a może narastało powoli. Nie znam przyczyn i początków, wiem tylko tyle, że Jadzia poczuła miętę do koloru miętowego i ta namiętność jeszcze trwa. Miętowy piórnik i zeszyty, zegarek, buty i bransoletka. Odzież też ma być miętka, a nie twarda. Nie szkodzi, że teczka trochę zmięta, ważne że kolor ma właściwy.
Rozumiem fazy, fiksacje i fascynacje. Każdy przez swoje musi przejść. Nie wiem tylko dlaczego ten kolor nazywa się miętowy i co ma wspólnego z miętą, jaką znam. Świeże ziele ma barwę intensywną, soczystą, suszone niemal czarną, zaparzone przejrzystą, herbaciano ziołową. Czepianie się słówek może nie jest dobre, ale wsłuchując się w słowa można przeżyć niejedną ciekawą przygodę, otrzeć się o rafy niedorzecznej dosłowności i odkryć na nowo oczywistość. Między przedmiotem a jego nazwą czasem jest szczelina, a czasem przepaść. Taki owoc granatu nie ma granatowego koloru, a rumianek się nie rumieni. Poziomka nazywa się przyziemnie, a pachnie nieziemsko i smakuje niebiańsko. 

    Takie mylące terminy funkcjonują też w dziewiarskim świecie. Utalentowane dziewczyny dziergają z luksusowych włóczek czapki „bezdomki”, robią też dość kosztowne „okryjbiedy”. Jest też taki typ klasycznego swetra nazywany  „zwyklakiem”. Ma uniwersalny, ponadczasowy fason, najbardziej pożądany, lubiany, chętnie dziergany, zwłaszcza ze szlachetnych włókien i jeszcze chętniej noszony. Moim zdaniem nazwa „zwyklak” ma w sobie coś umniejszającego zarówno włożoną pracę jak i jej efekt, „nic takiego, bele co, zwyczajny”, a może to tylko rodzaj  kokieterii, bo wiadomo że taki sweterek jest to rzecz świetna i nie zmieni tego żadna terminologia.
Najczęściej są to proste swetry raglanowe, bezszwowe, robione z góry na dół, albo z dołu do góry. Bluzeczka, którą dziś prezentuję też się wpisuje w ten schemat. Robiony w jednym kawałku, przód i tył tej samej długości, bez formowania dekoltu, co akurat w przypadku tego modelu nie robi grdyce różnicy. Jedyną ozdobą jest ażur na rękawie... i naturalnie kolor.

PS. Będąc przekonana, że między kolorem „miętowym” a kolorem mięty jest ogromna różnica postanowiłam, że o tym właśnie napiszę prezentując bluzkę  w tym kolorze. Bo mięta jaka jest każdy widzi, czy w ogródku, czy w doniczce czy w kuchennej szafce. Ale idąc dalej, do lasu, nad rzekę  można spotkać całkiem inną, dziką miętę. Nieco odmienny ma zapach i wygląd, a kolor taki szarawy, chłodny i srebrzysty, taki … miętowy.