Bańkowy Mikołaj:-)

Żyjemy w różnych bańkach. Myślę, że nawet każda jedna osoba ze względu na tryb życia, pracę, otoczenie, wpływy, miejsce zamieszkania, zainteresowania żyje w kilku różnych bańkach, które nakładają się na siebie albo niekoniecznie. Choć stanowią swojego rodzaju warstwę izolacyjną to jednak, jak to bańki, są trochę przezroczyste, więc można z nich wyjrzeć, można się im przyjrzeć i można się w nich przejrzeć, poczuć czy jest tam wygodnie i czy w ogóle to do nas pasuje. W razie czego można przecież zdecydować się na zmianę. Są takie bańki, które odklejają od rzeczywistości i unoszą się gdzieś nad ziemią, inne zaś ściągają w dół, dosłownie i dołująco. W tych pierwszych traci się ugruntowanie, a w drugich lekkość i polot. Nie jest jednak moim zamiarem sporządzenie poradnika ani tym bardziej przewodnika po bańkowym świecie. Mogę tylko napisać o jednej z moich baniek, a i tak mam świadomość, że inaczej mogą ją postrzegać inne osoby z tego kręgu. I tu już mam kłopot ze znalezieniem określenia, współlokatorzy bańki, współbańkowcy czy może ziomeczki z banieczki, no jakoś żadne z nich nie pasuje mi do nazwania społeczności tych wszystkim wspaniałych osób, których zainteresowania ogniskują się wokół tworzenia dzianin. Jak nietrudno się domyślić na blogu o mojej pasji odnoszę się bańki dziewiarskiej, przestronnej, pojemnej, zróżnicowanej, otwartej na wzajemne inspirowanie się, uczenie się, współpracę.

W grupach dziewiarskich na facebooku nie zetknęłam się z hejtem, z bezproduktywnymi przepychankami, kto ma rację, co jest słuszne a co jedynie słuszne. Nigdy też nie było tam za ciasno ani zbyt duszno. Może to efekt głównego tematu zainteresowań, przecież  robienie na drutach czy szydełkowanie to praca z kłującymi narzędziami, dzięki którym bańka nie jest zbyt szczelna. Ma otwory, szczeliny i prześwity, przez które  dostrzec można też pejzaże spoza rękodzieła i dobrze przez nie widać że bardzo się między sobą różnimy, a i w kwestiach dziewiarskich występuje tu ogromna różnorodność upodobań i zainteresowań i wcale nie staje się to przyczyną podziałów. Jest wzajemne inspirowanie się, poszerzanie horyzontów, podsycanie pasji, uczenie, mobilizowanie do rozwijania umiejętności, ale bez niezdrowej rywalizacji. To wszystko oczywiście zasługa osób połączonych nitką wspólnej pasji, lecz nie bez znaczenia jest sam przedmiot naszych zainteresowań. Bo kto kiedyś sam coś wykonał, choćby najłatwiejszą  rzecz pod słońcem, ten nie będzie tak łatwo osądzał innych, bo po pierwsze wie, że ten proces nie jest ani oczywisty ani całkowicie przewidywalny, a po drugie nie traci energii twórczej na porównywanie i ocenianie rozmiarów źdźbła w czyimś oku, dużo lepiej w tym czasie zrobić choćby kilka oczek dzianiny.

Z przyjemnością obserwuję jak rozwija się ta rękodzielnicza bańka, chciałabym napisać że poznałam ją od dobrze od środka i całkiem nieźle z zewnątrz to jednak mam świadomość, że nie jestem w stanie wgryzać się we wszystkie aspekty, odkrywać każdy zakamarek i odsłaniać fascynujące tajniki sztuki dziergania, bo to po prostu niemożliwe. Ten przeogromny świat tworzony przez wielu różnych ludzi i ich wszechświaty to nie jest nie jeden twór, lecz bardzo wiele różnych spotykających się z sobą baniek. Tak wiele dobrych rzeczy doświadczyłam w tym bańkowym świecie, że przyszło mi do głowy by jakoś wyrazić moją wdzięczność i dać coś od siebie i żeby nie były to same słowa to postanowiłam podzielić się opisem wykonania zaprojektowanych przeze mnie skarpetek. Więc oto one, prezentację zacznę od trzech słów uczonych od przedszkola – dziękuję, przepraszam i proszę.

Dziękuję za wszystko co otrzymałam.

Przepraszam za ewentualne trudności z rozszyfrowywaniem wzoru, nie przeszedł on żadnych testów.

I proszę - można się częstować moim wzorem, w dwóch wersjach.

Gdy wpadłam na ten pomysł wydawało mi się to niezwykle proste, wezmę i wrzucę zapis, kto zechce może skorzystać. Wydawało mi się to dobrym pomysłem, zaplanowałam publikację na 6 grudnia, jednak już samo spojrzenie na moje notatki uświadomiło mi że wrzucenie zdjęcia z moimi zapiskami nie wystarczy. Postanowiłam zamiast testów wykonać kolejne skarpetki notując naprawdę skrupulatnie. Wzór okazał się wcale nie taki prosty jak sądziłam, nie tyle w wykonaniu co w opisywaniu, raz  motylki, dwa ryżowa pięta, zwłaszcza w takim kształcie. Zaczęły nachodzić mnie wątpliwości, z czym do ludzi, ale po chwili uświadomiłam sobie, że ci ludzie są zdolni i jeśli zechcą na pewno to ogarną. A gdy dziergałam skarpetki z myślą o konkretnej już osobie to doszły jeszcze pytania czy aby na pewno ta pięta będzie najwygodniejsza dla jej podbicia. Ha, dobre pytanie. W tej sytuacji postanowiłam wykonać nową wersję skarpet „Z mchu i w motyle” ze sprawdzoną i pewną pod tym względem klasyczną piętą z klapką, wyszło bardzo dobrze. W sumie zrobiłam trzy pary motylkowo mchowych skarpet, i wszystkie trzy z włóczki Novita Nalle. Pierwowzorem pochwaliłam się w tym poście klik , następną parę w bladym koralowym koralowym o nazwie "marzenie" zrobiłam w taki sam sposób, a trzecia para z pięknego, naturalnego beżu różni się od poprzednich rodzajem pięty, tu zastosowałam klasyczną metodę z klapką i klinem. 

Nikogo nie namawiam do wykonania tych skarpetek, nie zachęcam ani nie zniechęcam, jednak osoby, które nigdy jeszcze nie robiły skarpetek odesłałabym do bardziej szczegółowych opisów i lekcji połączonych z filmikami, w internecie dostępne są za darmo świetne instrukcje Iwony Eriksson i Kamili Wojciechowskiej. Niewykluczone, że dla bardziej zaawansowanych osób wystarczy taki     „one pager” jak poniżej. Jeśli nie, więcej szczegółów znajdziesz klikając w  poniższy link 

                                                                  Wzór. 

Początkowo zamierzałam ten opis wkleić tutaj na blogu, ale wówcza post miałby ogromną dłuuuuugość. Po raz pierwszy spisywałam wzór w taki sposób, dotychczas moje notatki były skrótowymi szyframi, po pewnym czasie tajemniczymi nawet dla mnie samej;-) Gdy teraz patrzę na ten nowy opis zdaję sobie sprawę że wiele rzeczy można by udoskonalić, ale wtedy nie wiem kiedy zdecydowałabym się go pokazać, więc bardzo proszę o wyrozumiałość. 

Jeśli zechcesz skorzystać z wzoru proszę daj znać, będę wdzięczna za uwagi i komentarze.